Rüzgarlı ve Karlı bir kış gecesinden...

Bugün yılın ilk karı yağdı Kovancılara ...Baban sonunun hayırlara çıkmasını  istediğimiz bir yolculuğa çıktı..Sen uyudun.Kahvemi ve Lebkuchen larımı aldım oturdum sana yazayım istedim.Dışarıdaki rüzgar sesi bu gece beni rahatlatıyor hep ürkürtürdü oysa.Sabahtan seni alıp evimizin yanındaki boş bahçeye götürdüm.Doyasıya kar ile oynaman için..öyle de oldu..burnun aktı.üşür diye korkmak istemedim..başka türlü sen nasıl karla oynayabilirdin ki..tüm korkularımdan sıyrıldım...Eldivenleri de çıkarmamı istedin ona da evet dedim.Kar da düştün oynadın zıpladın..ellerine aldın...bana attın..güzel vakit geçirdik.tekrar yağdığında kardanadam sözü verip eve girdik.Suna annene gidemedne erken uyudun kaldın bugün.tam seni hazırlarken uyandın...bir mızmızlık filan..Annecim uyursan Ceylin le akşam daha mutlu oynarsın ona gideriz dedim..Oldukça hevesli evet kavga etmeyeceğim diyerek gözlerini kapadın..oysa beni rahatlatma çabası olsa gerekti bu.uyumamışsın sonra öğrendim..Babamız Ankara'ya gittiğinden dönüşte ben almaya geldim..biraz içeri girdim öğrendim ki...verdiğimden beri tuvalate gitmeyi reddetmişsin..bayağı uzun olunca bende getiremedim..ve orada altına yapıverdin..neyse temizledik filan derken eve geldin bu kez kakanı yaptın:( gün içinde sabahkini de sayarsak 2 kez kaka yaptın ancak altına..Çok üzgünüm tabiki 3.de dayanamadım ve yine sana çok bağırdım:(ağladın..yüreğim yandı sana sarılmadım o ara..şimdi yine gözlerim doluyor..Offf annecim..hazır değilsin sanırım bu kez 2 hafta olacak bırakmak istemiyorum.ama psikolojini de bozmak istemiyorum...o dakikadan sonra üzgünüm..hep de üzgün olacağım sanırım.Şu aralar diyorum ki annelik ne tuhaf şey..makyaj yap hazırlan..eğlen..sonra gel aynı hazırlıkla kaka temizle :) Anne olduktan sonra herkes aslında aynı oluveriyor...istekleri ihtiyaçları olmuyor onlar sadece ANNE oluyorlar işte...çoğu zaman açıklanamayan fedakarlıklar dolup taşıyor...laf etseler şikayet etseler asla yapmaktan vazgeçmiyorlar...Artık yemek yemeden de doyabiliyorlar ...Evlatlarının her lokması kendi midelerine daha çabuk iniveriyor...Kahkalarıyla ömürleri boyunca gülmüş sayıyorlar kendilerini..Azıcık mutsuz olunca ciğerlerini biri deşiyor sanki..boğazlarına bir yumru oturuveriyor..ANNE olan herkes bunları yaşıyor..yaşadıkları ortamlar ne olursa olsun...Sevdikleri şeyler değişiveriyor..her zaman gülümseyişleri evlatlarından uzaksa yarım oluyor ve ölene kadar da böyle olacağını bilerek o sevgiden vazgeçemiyor..İşte bu duygular..Annelere verilmiş Mucizelerin kendileri...Ondan Cennet bizlerin ayaklarında bence...Sinirime bazen yenik düşüyorum..bu böyle de devam edecek bazen..ama bil ki..seni benim kadar kimse sevemez...kimse düşünemez..güzel kızım...sabahki mutluluğunu Suna Annenle de paylaşmış anlatmışsın..Hep böyle güzel anılarımız olsun hep senle gülelim istiyorum...Hiç hasta olma..Allahım hep senin sağlığını bana göstersin..Senden özür diledim ama yine dilemek istiyorum..Lütfen beni affet...sana zarar vermek en son şeydir istediğim...ama yok mu şu yetişkin mantığım...Beni anlar gibi sana kızmalarım...offff sinir oluyorum düşündükçe...Zor bir süreç atlatacağız şu aralar...Acaba bunu okuyacağın zaman neler yaşanıyor olacak hayatımızda meraklanıyor..iyi şeyler düşünmek istiyorum...En çok da senin varlığın sağlığın ile yanında olmayı diliyorum...Seni çok ama çok seven Annen...