http://bit.ly/2JCYB1F Önü denizle başlayan ruzgarli bir kasabadaydık. Sanki yıllardır oradaydık. Her şey düzelecekti. Orada doğmaya çabalayarak öldük. Meleğim nehir kanatlarını uzaklıklarda yıka şimdi. Soğuktu, ısınamıyorduk. Bu kadar yakınken. Aramızda yalnızca o hava boşluklarının dolaştığı odalardaydık.Biriken bütün rüzgarlar işte orada, o deniz kasabasında o çok köpekli, çok rüzgarlı yerde patladı. Ikimizi aynı gökyüzüne baktıran, neydi o, ışık söndü. Sustum.Sustum. Sustum. Bütün aşkların sonunda yaptığım gibi,konuşmak hiçbir şeyi, hiçbir şeye ulaştırmıyordu.Biliyordum. @bikeskin
