19/07/2011 hayatımın dönüm noktası

Derinim, uzun zamandır düşündüğüm ancak harekete geçemediğim son 1 aydır başka annelerin evlatlarına bir hatıra bırakmak adına çabalarını görünce içimde yeniden filizlenen bu duyguyu geri dönüşü olmadan gerçekleştireceğim.Kızım aslında ben sana hatıranaların olduğu bir defter de tutmaya çalışıyorum.bu blog annenin hala hayatta varım dediği bir ortam olacak umarım ileride bu fikrimi küçümsemez o dönem için bunları yapmış annem dersin.ve her gününü olmasa da geçirdiğimiz zamanları detaylı incelersin.Defter tutmayı da tamamen bırakmayacağım o daha özelimiz olacak seninle benim. Umarım bizim seninle yolculuğumuz benim gibi düşünen diğer annelere de ilham olur.nasıl ben onlardan bir sürü şey öğreniyorsam onlar da bizden öğrenecek fırsatı bulurlar.Benim gibi düşünen bir sürü annenin varlığını görmek sanal da olsa umutlandırdı beni.umarım sana hayatı en doğru anlatabilecek seni en mutlu yapabilecek sabrı ve sağlığı verir bana Allahım.dediğim gibi son bir haftadır çok yoğun hazırlık yapıyorum..en güzelini yapayım elimden gelenin diye.bu arada binlerce fotograf inceledim ..incelerken şunları gördüm.aslında çok da gecikmemişim seni hayata BİLİNÇLİ hazırlamaya..yetiştirip büyütmeye..Başta Sabiha paktuna,Montessori,Ahmet Aydın,Canan Karatay ve Yavuz dizdar...bu hocalar seni yetiştirirken sağlığından beslenmene,oyunlarından bilişsel gelişim..davranış herşeyinle ilgili bana fikir verdiler..onların ışığında elimden geleni yapmaya çalışıyorum.Umarım böyle de devam eder. Bir de şu var ben uzun uzun anlatırım umarım sıkılmazsın anneciğim..SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM.(Her gece uyumadan mutlaka söylüyoruz hatta bazen seni seviyorum dediğim de bana hayır ben daha çok seviyorum diyorsun.durup dururken bacağıma boynuma neresi denk gelirse sarılıp seni çok seviyorum.diyorsun o küçücük denen yüreğin dünyaları alacak gibi devleşiyor..hep böyle sevgi dolu olmanı dilerim..şimdiden gözlerim dolmaya başladı sanırım daha çok ağlarım ben bu bloga yazarken.) Haydi başlıyoruzzzz...

Hayata ilk merhaba dediğin gün aslında seni kucaklayabileceğimiz belli değildi.ancak bir gün öncesi gökyüzüne bakarak içimden seni geçirmiştim ve kontrole hazırlıklı gitmiştik..Çok büyüdüğün için doktor(Sefa Bey)seni almamızın daha iyi olacağını söyledi ve sabahtan hazırlıklar başladı.öğleden sonra 14:35 de yepyeni heyecanlarla yepyeni ümitlerle sıcacık ve missss kokularla dünyamızı sarmaladın..küçücük ve öylesine büyüktün ki bizim için.Başka bir şey değil sadece bu duyguları hatırlıyorum.Yukarıda ki resim ilk resim..sonra ilk ağlayış ve ilk göz yaşı..O göz yaşı sol gözünün sol ucunda duran hem yüreğimi parçalıyor hem yaşama sevinci veriyor bana hala bakarım ara ara.burada da paylaşmak istedim.

ve bizimle karşılaşma öyle huzurluydun ki kollarımda,ben de mutluluktan sarhoş..farkına bile varmadım.burada çok belli olmasa da benimde sol gözüm ve sol ucunda bir göz yaşı damlası..bu detaylar benim için önemlidir..Ve alttaki resimde ilk göz açışın dünyayı ve bizlere bakışın...umarım sen de beni anlarsın bir gün.gülüp geçmez bunlara da takılmışsın demezsin..ancak sen benim yavrumdun işte...artık birdik seninle.Babanın heyecanı apayrıydı..yalnızdı bir de annenannen gelebilmişti.herkes için ilk deneyimdi. Annem annane baban Baba olmuştu ne anlama geldiğini o gün pek kavrayamasalardı da. Allahım senin bebeklerini de görmeyi o heyecanı farklı şekilde yaşamayı bana da nasip etsin.

Annanen hayatımda tanıdğım en vefalı en insaniyetli en muhteşem anne.Onun gibi olamam ama çabalayacağım hem de çok.Şu an ne kadar farkındasın bilmiyorum ama onu görünce gözlerin parlıyor ve gülümsüyorsun.nette görünce annaneye gideceğim diyorsun..sende biliyor hissediyorsun seni ne kadar sevdiğini.Neleri kaybettiğini de defterde uzun uzun anlatacağım sana..inşallah daha çokkk yıllar birlikte geçiririz.Sana dokunmaya kıyamayışı şaşkınlıkla sana bakışı foto da belli.he birde kucağına verdiklerinde ağlamaktan ne olduğunu anlamamış.. inanamamış ..zaman geçince diyor ki..öyle güzelmişsin nur topu gibiydi ay parçası gibiydi dedi..hala da aklına geldikçe söyler. İçime ilk düştüğünden andan itibaren isminin DERİN olacağı belliydi..bu süreçte yanımda kimse olmadı kimse beğenmedi duyar duymaz hep olumsuz şeyler söylediler..ancak ilk kez mahalle baskına yenik düşmedim.çünkü Derin dediğim ve seni düşündüğümde sıcacaık bir his tam istediğim gibi birinin varlığı yanımda..Derin bilgisiyle ahlakı ile sevgisiyle yüreği ile güzelliği ile merhameti ile saygısı ile..hiç sıradan olmayan hiç yüzeysel olmayan bir çocuk...genç kız..kadın...bana hep olumlu duygular çağrıştırdın hiç aksi aklıma bile gelmedi.Baban da bir jest yaptı benim hayatımda çok ama çok değerli olan birini halamın ismini sana ikinci isim olarak verdi SEVİNÇ..ve tamamlandı..DERİN SEVİNÇ....öyle kelimelere gelemeyen öylesine tarifsiz bir ikili işte..benim kızım benim yavrum..benim canım ciğerim sen. işte BAHARın İÇİ DERİN ile o gün doldu...ölene kadar da böyle devam edecek...